Από τότε που γνώρισα το Δημήτρη Αλεξιάδη κατάλαβα το φιλικό του σύνδεσμο με τον Βαγγέλη Λιβαδά, τον κορυφαίο θεατρικό παραγωγό, ο οποίος σημάδεψε το χώρο με τις ιδέες του, την παράφορη τόλμη του για άλματα, μαζί με την πανέμορφη μεγάλη πρωταγωνίστρια της Τέχνης Σμαρούλα Γιούλη. Του είχαν εμπιστοσύνη στη φωτογραφική μαεστρία του και το χαρακτήρα του. Ήταν δεμένοι συνεργάτες στις φωτογραφίσεις των καλλιτεχνών και την εμφάνισή τους σε καλλιτεχνικές συνθέσεις που προβάλλονταν στη μαρκίζα. Γιατί κάνω αυτή την εισαγωγή: Το ΠΑΡΚ, το θέατρο σταθμός στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, έχει μείνει φάντασμα, από το 2012, όταν παραδόθηκε σα χώρος στους ιδιοκτήτες από το γιο του Βαγγέλη, τον Πάνο (κράτησε το ΑΜΙΡΑΛ). Φάντασμα, όπου τα ίχνη των καλλιτεχνών που δημιούργησαν εκεί "μιλάνε ακόμη" -για όσους είναι ευαίσθητοι... Ο Δημήτρης, λοιπόν, βλέποντας τα υπολείμματα του θεάτρου θρύλος το επισκέφτηκε και το φωτογράφησε, σίγουρα μ' ένα λυγμό να του βγαίνει... Και ελάχιστη ιστορία: Ο "Βαγγέλας" -χαϊδευτικό του Βαγγέλη, πήρε στα χέρια του το θέατρο το 1970. Προηγουμένως το είχε από το '60 ο Θεόδωρος Κρίτας.... Ιστορική παράσταση που σημάδεψε το ΠΑΡΚ ήταν η Όμορφη Πόλη με τα τραγούδια του Μίκη ! Και το μπαμ του Λιβαδά έγινε με τον Τρελό του Λούνα Παρκ του Γιώργου Λαζαρίδη με το Θανάση Βέγγο και τη Σμαρούλα Γιούλη. Τι να πρωτογράψουμε; Ανέβηκαν ιστορικές παραστάσεις επιθεώρησης, μιούζικαλ, μπουλβάρ, αναδείχτηκαν δεκάδες νέοι ηθοποιοί, πρωταγωνιστές που σήμερα λάμπουν, όλα με τη σφραγίδα του αξέχαστου ζευγαριού. Τώρα κοιτάξτε προσεκτικά τις φωτογραφίες του Αλεξιάδη -δίνουν το βάθος της ιστορίας.-
