Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ

Του Δημήτρη Αλεξιάδη
Ποιος λέει ότι ο σημερινός Έλλην ενδιαφέρεται για τα κοινά, τα οποία φυσικά τον επηρεάζουν, στα πάντα, και τον ίδιο; Νομίζει ότι ο φιλοτομαρισμός θα τον διασώσει από την δυστυχία που διατρέχει ολόκληρη την Κοινωνία. Μετράει μόνο την τσεπούλα του –που αδειάζει, και οι άλλοι του φταίνε, εκτός απ’ τον ίδιο. Ιδεολογία – οράματα – δράση; Τον αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Η Ιστορία του Τόπου του; Τι είναι αυτό; Αφού ...δεν τρώγεται –ούτε δίνει προοπτική στη ζωή του… τρομάρα του. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η αδιαφορία που δείχνουν οι περαστικοί από τη διασταύρωση Σταδίου – Χρήστου Λαδά. Εκεί που στα Ιουλιανά, το 1965, μπροστά στο ξεν. Εσπέρια, έπεσε χτυπημένος στο κεφάλι από δακρυγόνο της Αστυνομίας ο Σωτήρης Πέτρουλας. Ο αγωνιστής που πάλευε με τους συντρόφους του φοιτητές κι εργαζόμενους για καλύτερη ζωή. Ήταν ένας από τους πρωτομάρτυρες για μια άλλη κοινωνία, μετά τον εμφύλιο της δεκαετίας του ’40.
Κι όμως η αναθηματική πλάκα στη μνήμη του Πέτρουλα άφηνε αδιάφορους τους περαστικούς …και προ ετών κλάπηκε μάλλον από γύφτους, για το μέταλλο. Oι συναγωνιστές τοποθέτησε στην ίδια θέση μια άλλη και μας τον θύμισε το Σωτήρη η ΚΝΕ με κατάθεση στεφάνου…
…αλλά οι διαβάτες ούτε καν ρίχνουν μια ματιά. Μόνο δυο τρεις που με είδαν να φωτογραφίζω γύρισαν το βλέμμα τους. «Τους καίνε τα προβλήματά τους» θα πείτε. Και με το βρίσιμο –στη μοναξιά τους – θα σωθούν;