ΓΚΡΙΝ ΠΑΡΚ. ΌΤΑΝ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΕΧΕΤΑΙ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Tου Δημήτρη Αλεξιάδη

Αρχή Πεδίου του Άρεως, επί της οδού Μαυρομματαίων βρισκόταν το ιστορικό Γκριν Παρκ, που άνοιξε το 1936 (ή το '35 ; ) ...και πέρασαν 8 χρόνια από τότε που έκλεισε και το τελευταίο ίχνος του (2008). Στα χρόνια που πέρασαν, από τη διάλυσή του μαζί με το θέατρο ΑΛΙΚΗ, που πρωθύστερα το είχε ο Μάνος Κατράκης που το χρησιμοποίσε και η Ελεύθερη Σκηνή, επίσης  ήταν και το υπαίθριο θέατρο του Νίκου Χατζήσκου. Όταν λοιπόν περνάω από μπροστά του, ή προσπαθώ να το εξερευνήσω φωτογραφικά η μπόχα κι η ασχήμια από τις παρακαλλιτεχνικές παρεμβάσεις -μουτζούρες με απωθούν, με θλίβουν. Η κτηνωδία και η διαλυμένη ζωή των παρανομούντων θίγει μονίμως και βάναυσα τα πάντα στην περιοχή που θα 'πρεπε να είναι η βασική ανάσα της Πόλης των Αθηνών, όπως τότε που το Πεδίο του Άρεως ήταν κόσμημα άνοιγμα ζωής όλων των ηλικιών... Έτσι αποφάσισα να ανασύρω από το αρχείο μου μερικές από τις πιο κραυγαλέες φωτογραφίες - πιστοποίηση το εγκλήματος που οι αρμόδιοι: Περιφέρεια; Δήμος; υπουργείο; ...όλοι αυτοί; Όλοι τους συνυπεύθυνοι είναι για τη ζωγραφιά εγκλήματος που είμαστε αναγκασμένοι να αντικρίζουμε.

ΠΑΝΤΟΥ
 ΑΚΑΘΑΡΣΙΕΣ