Ιστορία γι’ αγρίους

 

Του Χρήστου Πριτσαπίδουλα

- Γιαννακόπουλου

«Πρώτη μου επαφή» με το όνομα Μίκης Θεοδωράκης: Μεγαλώνω στο Μεσολόγγι, πριν τα είκοσί μου χρόνια, και ακούω ένα τραγούδι του από τζουκ μποξ και νιώθω κάτι να φτερακάει  μέσα μου… Την ίδια στιγμή τ’ όνομά του λέγεται χαμηλόφωνα ∙ γεννιούνται οι Λαμπράκηδες με το Μίκη αρχηγό (πρόεδρο;)

«Δεύτερη επαφή» : Δυό τρεις φίλοι  μου ακούστηκε ότι είναι λαμπράκηδες : Ακούω έντονα, «μακρυά απ’ αυτούς θα σε χαραχτηρίσουν». Δεν καταλαβαίνω από τέτοια κι έτσι αρχίζει ο υπόγειος διωγμός μου. Μου είχαν χρεώσει και επαφές μου με τη νεολαία της ΕΔΑ ∙ καλή αρχή…

«Τρίτη επαφή» : Είμαι στο στρατό επί Γεωργίου Παπανδρέου και στην παραμεθόρια μονάδα συμβαίνουν σκληρές καταστάσεις από υπηρεσίες του συντάγματος και του Τάγματος. Αγριεύομαι… Μια δυο τρεις και ειδοποιώ τα παιδιά στους λαμπράκηδες, να προσέχουν. Στο τέλος της θητείας με εντοπίζουν αυτοί που προετοιμάζουν το «μεγάλο χτύπημα». Γλιτώνω στο παραένα. Γυρίζω στη χαροκαμένη μάνα μου.

Ένα πρωί διαβάζω στις εφημερίδες ότι ανατινάχτηκε το γραφείο των λαμπράκηδων… Το λέω στους φίλους που ήταν έγκαιρα ενημερωμένοι, από «κάποιον» ειδοποιείται το ανώτερο όργανο της Οργάνωσης και μεταφέρομαι άρον άρον στην Αθήνα για να επαναλάβω ότι γνωρίζω. Μεταφορέας ο Δήμος, που τον θυμόμουνα από τότε που φοιτούσε στην Παλαμαϊκή Σχολή, ανηψιός του «καπετάνιου» (καθηγητή μου) –διαμένοντας σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο του σπιτιού μου. Τον σέβομαι και τον πιστεύω. Οδηγός του αυτοκινήτου ο οδηγός του βουλευτή Στρατή (και πρώην ΟΠΛΑτζής).

Επαναλαμβάνω τελικά όσα ξέρω και στον βουλευτή Εφραιμίδη ∙ με υποδέχτηκε στο διαμέρισμά του φορώντας ρομπ ντε σαπρ, πίνοντας ουίσκι, από κρακεράκια και νοστιμιές …σε σωληνάρια. Απίστευτα όλα αυτά για μένα.

Ο φόβος, από τη στιγμή που έφτασα στην Αθήνα, άρχισε να με κυριεύει. Επικαλέστηκα στους κομματικούς γνωριμία μου με την Κεντρώο βουλευτή Σπύρο Κατσώτα ∙ πονηρά σκεπτόμενος ακούμπησα και στον Κατσώτα, ώστε να γίνω περισσότερο πιστευτός, όταν η υπόθεση έπαιρνε διαστάσεις με μένα «πρωταγωνιστή». Το δέχτηκε ο σ. Βασίλης Εφρ. με διαφαινόμενη ικανοποίηση.

Επόμενη σκηνή από το έργο της ανατίναξης, με χειροβομβίδες:

Έπρεπε να μεταβώ στην πόλη του επεισοδίου –με συνοδεία, με διαβεβαίωσαν, από το γραφείο του Μίκη (Πειραιώς 4). Πάγωσα στην αρχή, που έπρεπε να πάω εκεί που δρούσε απροκάλυπτα μέρος της μετέπειτα Χούντας (αποδείχτηκε). Με ηρέμησε το γεγονός ότι θα συνοδευόμουν.

Το προηγούμενο βράδυ της αναχώρησής μου κοιμήθηκα στο χολ το μίνι διαμερίσματος του Χρόνη Μίσσιου (υπήρχε και αλληλοσυμπάθεια).

Έφτασα στις Σέρρες, μόνος… Κρύωνα.

(συνεχίζεται την επόμενη εβδομάδα)