ΕΜΕΙΝΑΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ...

Ο λαός μετά την τριπλή Κατοχή (από τη ναζιστική Γερμανία, και τις φασιστικές Ιταλία και Βουλγαρία), τον Οκτώβρη του 1944, πανηγύρισε για τη Λευτεριά του. Η πλειοψηφία του είχε ενταχτεί σε Οργανώσεις, βασικά στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ και την Εθνική Αλληλεγγύη -όλοι όσοι τις συγκροτούσαν, μαζί με τις δεξιές (και τις ακροδεξιές) Οργανώσεις ξεχύνονταν στους δρόμους και πανηγύριζαν. Ακόμη και στη διορισμένη κυβέρνηση (από τους Βρετανούς και τον βασιλιά Γεώργιο β΄) του Γ. Παπανδρέου το ΕΑΜ συμμετείχε με υπουργούς... είχαν δεχτεί τη συμφιλίωση με όρους, όπως π.χ. να τιμωρηθούν οι δωσίλογοι. Όλα ανατράπηκαν, όταν η ηγεσία της βρετανικής κυβέρνησης του Τσώρτσιλ δεν κράτησε τα συμφωνηθέντα... τα ιστορικά Αρχεία αποδείχνουν την Αλήθεια. Οι δωσίλογοι όλων των αποχρώσεων " τότε πήραν αέρα", δήλωσαν εθνικόφρονες κι αντικομμουνιστές - και στις 3 Δεκεμβρίου οι δυνάμεις καταστολής άνοιξαν πυρ στην πλατεία Συντάγματος κατά του πλήθους που διαδήλωνε ειρηνικά. Ήταν η αρχή της σύγκρουσης (με πρωταγωνιστές τα σιδερόφραχτα αγγλικά στρατεύματα, με στρατιώτες από τις αποικίες, φυσικά), που κράτησε ένα μήνα στην πρωτεύουσα κι άφησε τα σημάδια της και στους τοίχους των κτιρίων της Αθήνας... Νόμος που κράτησε δεκαετίες απαγόρευε την κάλυψή τους, για να θυμίζει, και να φοβίζει ηττημένους και νικητές. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν, αν και σχεδόν κανένας δεν γνωρίζει το τι σημαίνουν.